Weblogs
Kijk voor nog meer blogs in de menubalk rechts.
Kerstvakantie en de komst van Grant (10 januari 2017)
Zo zeg er is een hoop gebeurt de afgelopen twee weken, het lijkt wel een leven geleden nu ik dit typ eigenlijk. Door alle drukte hier is een eerdere update er een beetje bij ingeschoten. Ik heb op mijn social media uiteraard wel al veel geschreven en gedeeld maar excuses dat de daadwerkelijke blog zo lang op zich liet wachten. Laat ik daarom ook gelijk beginnen met het onderwerp waar deze blog om draait…
Op zaterdag 24 december, kerstavond, vertrokken we al vroeg in de ochtend richting Assen om onze kleine jongen op te halen. Een vriendin van me was zo lief om op te hondjes thuis te passen aangezien al onze vaste oppassen om verschillende redenen toevallig deze dag niet konden komen, dus we konden met een gerust hart richting Grant en zijn familie vertrekken. Eenmaal daar bleek broertje Nigel al te zijn opgehaald een dag eerder. Alleen Grant en zijn zusje Nina waren dus over. Enkele minuten na onze aankomst kwamen ook de nieuwe eigenaren van Nina binnen en samen met hen hebben we nog even heerlijk met alle aanwezige hondjes geknuffeld en tijd doorgebracht.
Opa Bounty Mama Christine Huisgenootje Kisses
Omdat we niet te laat thuis wilde zijn vertrokken we bij tijds weer terug richting huis. Het was zoals altijd weer een bitterzoet moment om Grant zijn familie achter te laten. Zijn fokker die al die tijd zo goed voor hem heeft gezorgd en zijn moeder Christine die het al aanvoelde dat er iets aan zat te komen de hele ochtend… Met pijn in ons hart zeiden we gedag met onze kleine pup op de arm en puppypakket op de voorstoel. Grant was een beetje onrustig onderweg en heeft weinig geslapen, maar is ook totaal niet misselijk of wat dan ook geweest.
Bij thuiskomst zijn we al gauw begonnen met de introductie van Grant aan onze meiden. Dit verliep iets anders dan gepland. De dames hadden namelijk niet echt heel veel interesse voor de kleine pup en ook Grant wilde niet veel meer dan slapen in zijn veilige mand die hij had uitgekozen op de bank. Het werd dan ook een rustige avond. Hij heeft wel eventjes gespeeld maar vooral erg veel geslapen, zo ook bij aankomst op de slaapkamer. De indrukken waren allemaal duidelijk wat veel voor de kleine jongen en hij had echt even de tijd nodig om te wennen aan zijn nieuwe thuis.
Eerste kerstdag kwam ergens aan het eind van de ochtend pas het eerste ongelukje in huis van Grant. Tot die tijd had hij alles netjes buiten gedaan en ook sindsdien is van ongelukjes in huis maar nauwelijks sprake. Op dat gebied doet hij het dus super! Maar ook meneer zelf kwam na een nacht goed slapen voorzichtig een beetje los. De eerste die hij uitdaagde was zoals verwacht onze roedelleider Eevee, die na een nacht slapen ook veel meer interesse in hem had. Al gauw waren de twee dikke maatjes en tot onze grote verbazing volgde niet veel later ook Elphaba. De hond waarvan we hadden verwacht dat die er het langst over zou doen om Grant te accepteren begon hem al gauw uit te dagen en was diezelfde avond nog druk met hem aan het spelen en dollen. Het was een prachtig gezicht! Grant was nog wel wat onwennig op bepaalde momenten in en rondom het huis maar leek steeds meer los te komen. Hij was heerlijk vrolijk en ging langzaamaan steeds meer op verkenning uit.
(Ik heb een vlog gemaakt van Grant zijn eerste dagen hier, zie de video hierboven)
Tweede kerstdag kreeg Grant gelijk de vuurdoop! Barbara, die zaterdag hier ook had opgepast, kwam namelijk kerst bij ons vieren samen met haar roedel van drie. Een beetje druk dus en achteraf gezien misschien ook niet al te best getimed, maar het verliep allemaal boven verwachting goed. We begonnen de middag met een wandeling waar Grant voor het eerst echt mee liep (de dag hiervoor vond hij het nog iets te spannend om mee te lopen en heeft hij veilig vanuit de Fundle de Shelties geobserveerd). Hij huppelde uiteindelijk vrolijk mee met alle volwassen honden en begon ook al gelijk kennis te maken met de hondjes van Barbara. Eenmaal bij thuiskomst ging hij helemaal los en werd hij binnen no-time beste vrienden met Vlinderhond Quin. Hij heeft de rest van de middag en avond door het huis gehuppeld tussen de zeven volwassen honden alsof hij hier al jaren woonde en voor niks of niemand bang was. Hij stelde zich zeer onderdanig op, net zoals naar onze honden toe in het eerste contact, waardoor hij gauw het bezoek om zijn pootjes wist te binden en er een waar kersfeest voor iedereen van maakte.
Ook de kerst zelf was erg gezellig. We zijn na de wandeling een film gaan kijken, hebben natuurlijk heel wat gekletst, officieel cadeautjes onder de boom gelegd en vanuit daar uitgepakt (cadeaus voor de beestenbende grotendeels wel te verstaan) en zijn in de avond ook nog gaan fonduen terwijl de hondjes heerlijk om ons heen lagen te slapen. Voor zowel mens als dier was het dus al met al een erg geslaagde tweede kerstdag. We gingen allemaal met een gevulde maag, stapel voor leuke cadeaus en heel wat leuke herinneringen naar bed die avond.
Naast de mooie cadeaus van Barbara was er ook nog één heel ander speciaal cadeau waar ik het in het bijzonder nog even over wil hebben. Mijn moeder en ik zouden dit jaar namelijk, vanwege de komst van Grant, niet echt aan cadeaus doen maar toch was er een cadeau voor mij toen kerst aanbrak. Een persoonlijke op maat gemaakte (not-so-ugly) Ugly Christmas Sweater waar mijn moeder uiteindelijk ongeveer een jaar lang mee bezig is geweest om die te maken. De trui is zo ontworpen dat hij de hele winter eigenlijk wel gedragen kan worden en laat in het bijzonder drie van onze vijf honden zien… Namelijk Eevee, Glacee en Grant. Het is een trui die ik niet alleen uiteindelijk erg mooi vind geworden maar ook een speciaal plekje in mijn hart zal hebben vanwege al het werk wat er in heeft gezeten. Mijn moeder breide vroeger truien in opdracht voor winkels maar is hier uiteindelijk door haar drukke werkzaamheden mee gestopt. Toen zij zo’n tien jaar terug haar arm brak en deze nadien nooit meer is genezen werd breiden iets wat ze ook hobbymatig steeds minder deed vanwege de pijnklachten die hierbij kwamen kijken. Het is dan ook best bijzonder dat ze ondanks haar beperkingen in haar arm toch deze trui nog heeft kunnen maken voor mij. Daarom is dit cadeau dan ook mijn bijzonderste kerstcadeau van dit jaar.
(Gaandeweg besloot ik ook een mini-vlog van deze dag te maken, zie ook hierboven)
De rest van de eerste week van de kerstvakantie stond helemaal in het teken van, hoe kan het ook anders, kleine Grant. Hij raakte naarmate de dagen vorderde uiteindelijk steeds beter bevriend met de meiden hier en begon ook steeds meer te durven. In huis wende hij steeds aan meer routines en ook de bossen in de nabije omgeving vond hij alsmaar leuker worden. Tegen het eind van de week liep hij al stoer mee tijdens een wandeling op de Veluwe en lag hij ook heerlijk te slapen tijdens het shoppen in de Fundle. Zijn persoonlijke autosticker kwam ook gedurende de week binnen en kreeg al gauw een mooi plaatsje op de autoruit. Een nogal dubbel moment voor mij aangezien het nog niet zo erg lang geleden was dat we de sticker van Miffy van het raam af haalde. Maar Grant verdient zijn plekje op de ruit, en zeg nou zelf is de sticker niet super schattig geworden?!
Oudejaarsavond verliep ook zonder problemen. We zijn die ochtend al erg vroeg opgestaan om nog voor de eerste knallen een lekkere wandeling te maken met de hondjes. Daarna zijn we met z’n allen nog even terug in bed gedoken en de rest van de dag hebben we de hondjes binnenshuis bezig gehouden. Met name de hondenpuzzels vonden alle vijf de honden prachtig, zelfs kleine Grant die dit nog niet eerder had gedaan maar een natuurtalentje bleek. Tijdens de ergste knallen rond middernacht kreeg iedereen een grote snoep en lagen de honden uiteindelijk lekker beneden te kluiven of slapen. De poezen waren wel even van slag maar herstelde zich aardig snel en de chinchilla’s die een heftig vuurwerktrauma hebben van onze tijd in Almere deden het ook naar omstandigheden erg goed. Zij hadden voor de kerst wat lekkere grote snoepstukken cadeau gekregen die ze op oudejaarsavond rond middernacht in hun kooi kregen en zich lekker mee hebben bezig gehouden al die tijd. Al met al best een relaxte oudejaarsavond dus voor de beestenbende hier in huis.
(Van alle gemaakte filmpjes van oudjaarsdag/avond heb ik deze min-vlog gemaakt)
De tweede week van de kerstvakantie begon met een wandeling op de Elspeetsche Heide, inmiddels één van onze favoriete wandelplekken in Nederland. We zijn voor het eerst weer gaan wandelen op de plek waar we de dag dat Fény werd opgehaald ook met Miffy haar eerste heidewandeling maakte. Grant vond het minstens zo leuk als Miffy daar en heeft lekker mee gerend met de meiden terwijl ze fijn om zich heen aan het snuffelen waren.
Dinsdag stond alweer een andere wandeling op de planning, namelijk één naar de Zandverstuiving bij Doornspijk. Ook een plek die we hebben bezocht met het nest toen de pups 7wkn oud waren en eveneens de plek waar ik in 2011 met de ambulance werd opgehaald waarna ik een hartstilstand kreeg. Een locatie met veel verschillende herinneringen dus, maar daarom ook een plek waar we graag nieuwe herinneringen maken. Het zand vond Grant in eerste instantie erg vreemd en ook moeilijk lopen. Op de zandheuvels kwam zijn hoogtevrees weer een beetje naar boven maar na wat oefening durfde hij deze al af te rennen (wat we later ook terug zagen in huis). Ook het lopen in het zand ging steeds beter en op den duur had hij er net zoveel lol in als de meiden.
Ook in huis werd er natuurlijk veel gespeeld en hier en daar ook al wat getraind. Zo heb ik gedurende de week een beginnetje gemaakt met de oefening ‘zit’ en heeft Grant ook uitgebreid kennis gemaakt met Bouchra. In huis vond hij iedere keer wel één van de andere honden bereid om lekker mee te spelen en van zijn terughoudende karakter leek op den duur steeds minder over te blijven.
Vrijdag 6 januari stond een tripje naar Amsterdam op de planning om onze oud-buurman Hum daar te bezoeken en even een stukje te wandelen in het Amsterdamse Bos. Er was extreme kou voorspeld dus we gingen goed dik aangekleed die kant uit maar eenmaal aangekomen in de grote stad bleek de temperatuur daar een stuk hoger te liggen dan hier bij ons in de polder. En gelukkig ook maar voor Grant! Omdat de drukte van Amsterdam vaak wat teveel is voor de Chineesjes hadden die voor vertrek al een uitgebreide wandeling in de buurt gehad en mochten die tijdens ons tripje lekker thuis met de kachel aan warm op de bank blijven liggen en waren het alleen Grant en de Shelties die met ons mee waren naar Amsterdam. We besloten te gaan wandelen nabij de grote vijver en eenmaal daar aangekomen kreeg Grant al gelijk de eerste andere honden te zien. Waar hij bij ons in de omgeving nog geen andere honden was tegen gekomen, op onze eigen roedel en die van Barbara na, was er hier iedere zoveel meter wel een vreemde hond die hem tegemoet kwam lopen. Meneer keek zijn ogen uit maar heeft zijn staart geen moment omlaag gehad. Hij vond het prachtig allemaal en stelde zich weer zeer onderdanig op bij het eerste contact met andere honden die dichtbij kwamen, om daarna met een vrolijke kwispelstaart voorzichtig achter hen aan te lopen. De Shelties waren wel ietwat beschermend over de kleine jongen maar al met al was het een top eerste ervaring voor Grant om op deze manier met honden van andere rassen, groot en klein, in aanraking te komen.
Na het wandelen zijn we een pannenkoek gaan eten in nog altijd HET BESTE PANNENKOEKEN RESTAURANT VAN NEDERLAND, ja sorry ik moet het toch nog even zeggen wat echt een betere pannenkoek zal je niet vinden dan die van Boerderij Meerzicht. Ook hier gedroeg Grant zich weer netjes door op schoot en in zijn Fundle te gaan liggen slapen terwijl de Shelties lekker onder tafel lagen.
Na het eten hebben we ook nog even Stadshart Amstelveen bezocht waar Grant mee mocht naar de dierenwinkel en even lekker geknuffeld werd door alle mensen daar. Ik heb hem zelfs uit de armen van een klant moeten loswrikken uiteindelijk omdat hij zo de harten aan het stelen was van iedereen daar… Nadien ben ik nog even langs een aantal winkels gegaan zonder Grant omdat die zo moe was dat die uitgeput in zijn mandje in de auto lag te slapen (bij mijn moeder die toch al met de Shelties in de auto zo blijven wachten) en heb ik in de sale nog een leuke jumpsuit kunnen kopen, onderweg wat Pokémon gevangen en een erg leuk Pokémon ei uitgebroed (Togepi!) en wat boodschappen gedaan.
Zaterdag 7 januari was een bijzondere dag voor ons allemaal, Fény (Huckleberry Pie Special Princess) kwam namelijk op bezoek! Vanwege de weerwaarschuwing was het nog even spannend maar uiteindelijk kwamen hij en zijn familie heelhuids hier aan voor een gezellige middag.
Bij binnenkomst was Fény even onder de indruk van alle drukte. Het is ook niet niks om van ‘alleenstaande’ hond in zo een grote roedel terecht te komen. Al gauw herkende hij de andere honden echter en werd zijn enthousiasme alsmaar groter en groter. Hij rende heen en weer van zijn baas naar ons om knuffels, zoentjes en speelbogen uit te delen aan iedereen op z’n pad.
Al gauw had Fény een klik met Grant die zeer tegen hem opkeek en heel voorzichtig kennis met hem maakte om vervolgens de hele tuin achter hem aan te vliegen. De twee jongens hadden me toch een lol, maar ook surrogaat mama Eevee deed af en toe even mee!
Glacee heeft haar zoon een flinke wasbeurt gegeven en was zo lief voor hem de hele tijd. Je kon duidelijk zien dat ze hem nog herkende en dat Fény veel respect voor haar had ondanks het feit dat hij inmiddels officieel groter is dan zijn moeder.
Het was een drukke maar zeer gezellige middag uiteindelijk. De hondjes hebben zich onderling heerlijk vermaakt, Grant heeft ook weer bij verschillende mensen op schoot gezeten en iedereen zoals we inmiddels van hem gewend zijn getrakteerd op een wasbeurt en uiteraard was het heel erg fijn om Fény weer even te zien. Hij zag er super uit, is inmiddels wel echt zo een slungelige puber maar begint ook al aardig zijn volwassen vacht te krijgen. We zijn erg benieuwd naar hoe hij er uit zal zien over een paar maanden maar weten zeker dat hij dan alsnog zijn vrolijke en ietwat hyperactieve karakter zal blijven houden.
Alsnog het bezoek van Fény nog niet genoeg was speelde er nog iets anders speciaals deze dag… In de nacht van 6 op 7 januari was er namelijk de eerste sneeuw van 2017 hier is gevallen. Tijdens de nachtelijke plasronde heeft Grant samen met de Shelties hier al even kennis mee gemaakt en de volgende ochtend was het ook de beurt aan de Chineesjes om hun eerste stappen in de sneeuw van 2017 te zetten. Grant snuffelde even maar vond het al gauw de normaalste zaak van de wereld en was zoals anders haast niet meer uit de tuin weg te krijgen. Die middag zijn we nog even in de buurt wezen wandelen en hebben met name de Shelties zich nog eventjes goed uitgeleefd terwijl het laatste beetje sneeuw alweer langzaamaan weg dooide.
En daarmee kwam onze kerstvakantie alweer bijna tot z’n einde. Zondag hebben we het rustig aan gedaan en maandag zijn we begonnen met het creëren van een nieuwe dagroutine nu het werken weer voor Monique begint en ik dus overdag hier het grootste deel van de dag alleen zit met ons nieuwe vijftal. Grant is in ieder geval inmiddels helemaal geïntegreerd binnen ons huishouden. Hij slaapt al niet meer in zijn mand op bed maar het merendeel van de tijd op het dekbed, rent de gang in zodra het hekje open is om Bouchra op te zoeken voor wat zoentjes, staat regelmatig bij de buitendeur te piepen om weer even te kunnen buitenspelen en is tijdens wandelingen regelmatig onrustig als hij even opgetild moet worden omdat hij alweer te lang in de rondte huppelt. Eevee en Elphaba zijn nog altijd zijn grootste vriendinnen hier in huis maar Glacee kijkt hij misschien wel het meest tegen op van allemaal… Hij vindt haar zo geweldig en aanbid haar gewoon, wat mevrouw volgens mij maar al te leuk vindt. Abby heeft ook al een keer als warm kussen om tegenaan te liggen gediend en geeft regelmatig het goede voorbeeld buiten om Grant te leren hoe hij een stabiele, ‘grote’ hond moet worden.
Grant woog tijdens zijn laatste weging hier bij ons met exact 11wkn 1288gr wat nog altijd minder is dan dat Miffy woog ten tijden van haar overlijden (met 10wkn). Hij is dus echt een klein onderdeurtje al zou je dat niet zeggen als je hem ziet. Hij heeft me immers een vacht, jeetje, dat wordt nog wat! Hij is in ieder geval prachtig, van binnen en van buiten.
Toen ik vorige week weer bij m’n psych was vroeg ze hoe het met mij ging om nu zo na het overlijden van Miffy weer een pup in huis te hebben, en ik zei haar toen ook al… Ik had verwacht veel met Miffy te vergelijken maar eigenlijk doe ik dit nauwelijks. Als ik al vergelijk dan is het eigenlijk met Macy, mijn allereerste hondje en een (klassieke) Yorkshire Terriër (bastaard). Zij is aan ouderdom gestorven van mijn herinneringen aan haar een stuk minder pijnlijk maken, en omdat zij echt een gouden karakter had vind ik het vooral alleen maar prachtig om eigenschappen van haar in Grant terug te zien. Het is natuurlijk af en toe nog wel eens dubbel en lastig, want natuurlijk ligt het verlies van Miffy nog vers in mijn geheugen en is er de afgelopen zoveel gebeurt waar ik nog druk van aan het herstellen ben. Maar met de komst van Grant heb ik zeker weer lichtpuntjes in mijn leven, samen met de rest van de beestenbende wat natuurlijk minstens zo belangrijk is. Gisteren liet Grant ook nog eens zien hoe intelligent hij eigenlijk wel niet is, iets wat hij in het begin van zijn tijd hier nog wel een beetje verhulde, hihi. Een rasechte Biewer is meneer dan ook, en wat zijn we trots en blij dat wij hem deel van ons gezin mogen noemen inmiddels!
Meer foto’s van de afgelopen weken waaronder het bezoek van Fény kunnen gevonden worden in dit album op Facebook, meer foto’s van tweede kerstdag staan in dit album en foto’s van Grant zijn eerste dagen bij ons zijn in dit album te vinden. Kijk op YouTube kanaal voor nog meer leuke filmpjes van de beestenbende en volg me via Instagram of Facebook om goed op de hoogte te blijven van alle laatste updates van mij en de Special Princess roedel.